TARDES DE DOMINGO
(Fragmento da novela Tres segundos de memoria de Diego Ameixeiras)
Padezo unha resaca abominable e teño moita gana de mandar todo a tomar por saco. Na televisión poñen só películas infames e acabo de pechar o paso da auga para non escoitar o monólogo da cisterna. Hai cinco minutos recibín unha mensaxe e debo recoñecer que me fixo ilusión saber que alguén se lembraría de min un domingo gris e chuvioso, pero o emisor resultou ser a compañía telefónica, que me fixo unha oferta para que renove o móbil e chame de balde ao número que eu escolla.
Odio os domingos pola tarde con todas as miñas forzas. Unha cefalea casada cun ardor de estómago provócame pensamentos suicidas, e téñolle envexa aos colegas que pasan a tarde dominical aplicándose a prácticas sexuais heterodoxas. Non paro de tusir, e cando trago saliva parece que tivese un coitelo atravesado na gorxa. Noto unha pequena opresión á altura do peito e trémenme lixeiramente as mans. Mandeille unha mensaxe a Alba por ver se lle apetecía tomar un café e respondeu dicindo que xa me chamaría noutra ocasión, que estaba ocupada na casa duns familiares. O domingo foi moito máis domingo coa negativa. Saín a dar un paseo para airearme un pouco e poñer a cabeza en orde, tomei ese mesmo café nun bar calquera e só me decatei de que estaba lendo o xornal do sábado cando cheguei ás páxinas da programación.
Síntome tremendamente frustrado e descoñezo de onde provén toda esta ansiedade. Aprender a controlar os desexos paréceme moi doado sobre o papel, pero dificilísimo sobre o medo.
(Adaptación musical do fragmento feita por Fanny+Alexander)
Ningún comentario:
Publicar un comentario